کتاب **"سرواد"** به عنوان یکی از منابع ارزشمند موسیقی در ایران، به گردآوری و بررسی آهنگها و ترانه­های محلی میپردازد که در نقاط مختلف این سرزمین، به­ویژه در روستاها و مناطق دور از شهرها، توسط مردم بومی خوانده شده است. این نوع موسیقی، به دلیل دور بودن از تأثیرپذیری مستقیم از فرهنگ شهرنشینی، اصالت و سادگی خود را حفظ کرده و به موسیقی حقیقی و سنتی ایران نزدیکتر است.

جمع­آوری این ترانه­ها نه تنها به حفظ و نگهداری آنها کمک میکند، بلکه زمینۀ تحقیق در ویژگیهای موسیقایی مناطق مختلف ایران را فراهم میسازد و چگونگی شکلگیری و کیفیت آنها را روشن میسازد.**موسیقی محلی** پیوندی ناگسستنی با زندگی مردم دارد و در مراسم مختلف، از جشنها و عروسیها تا آیینهای سوگواری و مناسک بومی، حضوری پررنگ دارد. این موسیقی، علاوه بر نقش فرهنگی و اجتماعی خود، به عنوان پُل ارتباطی بین نسلهای گذشته و آینده عمل میکند و در انسجام بخشیدن به جامعۀ امروز مؤثر است.

ایران، با تنوع اقوام، گویشها، آداب و رسوم، و طبیعت گوناگونش، از موسیقی غنی و اصیلی برخوردار است که ریشه در تاریخ و فرهنگ این سرزمین دارد. بسیاری از پژوهشگران موسیقی بر این باورند که موسیقی ایرانی، به

ویژه موسیقی فولکلور آن، دارای روحی عرفانی و معنوی است که در دل کوهها، دشتها، و حتی نواحی کویری این سرزمین شکل گرفته است.کتاب "سرواد"با تمرکز بر موسیقی مازندران، به گردآوری ترانه­ های دهۀ پنجاه این منطقه پرداخته است. این اثر به کوشش گروه پژوهش شرکت **"نسیم مهرآوا"** و زیر نظر **محمدابراهیم عالمی** تهیه شده و شامل سه دسته از آهنگهاست:

1- موسیقی فولکلور (ترانه ­های اصیل محلی)

2- تصنیفها و ترانه­ هایی با الهام از موسیقی فولکلور

3- ترانه ­هایی با کلام مازندرانی که بر اساس موسیقی دستگاهی ایران یا موسیقی محلی سایر مناطق (مانند لری، کردی، بوشهری و ...) تنظیم شده ­اند.

این مجموعه نه تنها نسل جدید را با آهنگها، سازبندی، خوانندگان و نوازندگان آن دوره آشنا میکند، بلکه گامی مهم در حفظ و انتقال این گنجینۀ فرهنگی به آیندگان است.

"سرواد" تنها یک کتاب نیست، بلکه روایتی است از هویت موسیقایی مردمی که با نغمه ­هایشان، تاریخ و احساسات خود را جاودانه کرده­ اند.